Op internet verwijzen veel websites die over psychopaten en psychopathische narcisten handelen naar de checklist van psychopathie van Robert Hare.
Vaak neemt men daarbij de tekst op dat deze lijst met gedragskenmerken van psychopathische persoonlijkheden niet tot doel heeft als "leek" een "diagnose" te gaan stellen, doch dat dit alleen door een psycholoog of psychiater kan worden gedaan. Daarbij wordt soms ook aangegeven dat psychologen en psychiaters moeite hebben deze "diagnose" te stellen.
Feitelijk verwoord de checklist van psychopathie 2 aan elkaar gelijk zijnde soorten gedrag. De checklist van psychopathie is een opsomming van
1. gedragskenmerken nadat een persoon zich tot een psychopathisch karakter heeft ontwikkeld en
2. crimineel dadergedrag
Psychologen en psychiaters hebben allereerst zoveel moeite psychopathie vast te stellen omdat bij de checklist van psychopathie een omvangrijke verdere uitleg van psychopathie hoort, die binnen hun beroepsgroep een specialisatie is en eerder behoort tot de forensische psychiatrie.
Ten tweede wagen psychopaten uit zichzelf zich meestal niet eens in de buurt van een psychiater omdat hun inprentingen tegen hun prooien en derden "dat met hen niets aan de hand is" door henzelf geloofd worden. Ingevolge km 16 van de checklist van psychopathie (hun antagonistische manipulaties) is kenmerkend voor psychopathische daders dat zij hun zelfbeeld "omgekeerd" weergeven.
Ingevolge km 4 van de checklist van psychopathie (pathologisch liegen) geloven deze daders dat alles wat uit hun gedachten komt "de waarheid" is, al blijkt uit tegenbewijs dat dit omgekeerd ligt.
En in hun misleidingen om een "masker van niet bedreigende persoonlijkheid" hoog houden, vertellen deze daders anderen en zichzelf een stelsel van op bedrog berustende redenen voor hun psychopathische gedrag. Redenen die niet op psychopathie wijzen. Deze stelselmatige zelfbeeldverloochening zorgt er dus ook voor dat hun psychopathie niet uit vragenlijsten gaat blijken.
Ten derde vertoond een psychopaat of psychopathische narcist crimineel dadergedrag. Een bijvoorbeeld bij een GGZ werkende psychiater is niet opgeleid om een crimineel opsporingsonderzoek te verrichten en mag dat zelfs niet eens verrichten, zoals de recherche wel.
Deze daders vereisen bovendien specifieke verhoormethoden.
Een psychiater mag niet de rol van de rechter aannemen en zonder verder tastbaar bewijs oordelen dat persoon x een psychopaat is.
In Nederland worden, als daar aanleiding toe is, moordenaars aan een psychiatrisch onderzoek onderworpen. Waardoor men dus pas achteraf, als iemand al een moord gepleegd heeft, vaststelt of sprake is van psychopathie. Want niet elke persoon die een moord pleegt is tevens psychopaat.
Verdachten hebben wettelijk de mogelijkheid aan zo'n psychologisch onderzoek geen medewerking te verlenen. Mits zij zich op hun zwijgrecht beroepen, kan de psychopathie van daders die al misdrijven of moorden plegen onontdekt blijven.
Nog erger is het als de psychopathie van een dader die al eerdere misdrijven heeft begaan, wel is ontdekt maar daarmee uiterst laks wordt omgegaan. Men kan zelfs hebben ingeschat te maken te hebben met een agressieve en sadistische persoonlijkheid, waarvan in de toekomst slechts nieuwe gepleegde misdrijven te verwachten gaan zijn. Desondanks kunnen zulke psychopathische daders in Nederland gewoon vrij komen of mogen op verlof gaan.
Men vergelijkt een psychopaten wel eens met een roofdier. In Nederland denkt men dat men psychopaten door therapie zou kunnen temmen, terwijl een "roofdier zijn" een onveranderbare staat van zijn is.
Daarnaast ontwikkelen zich in dit land ook personen tot psychopaat, die dezelfde antecedenten als seriemoordenaars hebben, daardoor methodisch georganiseerd geweld, dwang en mishandeling plegen maar sluw genoeg zijn om zich uit het zicht van het openbaar ministerie te houden. Hun slachtoffers worden tot zelfmoord gedwongen. Wat men in dit land nauwelijks registreert of onderzoekt. Of sterven aan de fysieke gevolgen van langdurige methodische mishandeling, die niet wordt herkent of erkend en weergegeven als natuurlijke doodsoorzaak.
Het is daarom van belang dat bij maar het lichtste vermoedens van en kennis over een mogelijke psychopathie bij iemand, de slachtoffers en derden rond de psychopaat onmiddellijk starten met het vergaren van bewijs tegen de psychopaat.
Zo kan in een veel eerdere fase een omvangrijk strafdossier worden opgebouwd, waaruit voor diegenen die daarin wel gespecialiseerd zijn, de methodische toepassing van geweld en dwang van de dader in detail aan te tonen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten