Het onschuldige slachtoffer

Burgers, die het ongeluk treft in het aandachtsveld van een georganiseerde psychopathisch narcistische dader terecht te komen zijn onschuldige slachtoffers.
 
De talrijke pogingen om bij gijzelaars en krijgsgevangenen zogenaamde persoonlijkheidsgebreken te ontdekken die de slachtoffers ontvankelijker zouden maken voor ‘hersenspoeling’ hebben niet veel definitieve resultaten opgeleverd. De conclusie is onontkoombaar dat gewone, geestelijk gezonde mensen wel degelijk het slachtoffer van dwang kunnen worden.
Ook heeft onderzoek aangetoond dat het merendeel van de vrouwen voor het aangaan van een op uitbuiting gebaseerde relatie, geen ernstige psychopathologische afwijkingen vertoonden.

De term "het onschuldig slachtoffer" roept bij derden vaak verzet op. Dat komt omdat elke mens zijn gevoel van veiligheid baseert op iets wat hij of zij wil horen of ontdekken over het slachtoffer of de dader, wat zijzelf kunnen doen om zulk gevaar van zichzelf weg te houden. Het aanhoren dat iemand geweld heeft meegemaakt, roept dat veiligheidsmechanisme in een toehoorder wakker. Dit leidt tot de bekende vooroordelen dat overlevers van geweld "toch minstens wel iets moeten hebben gedaan" om het geweld over zich af te roepen. 

Psychopaten, echter faciliteren geweld. Of anders gezegd: ze passen, gevoed door hun kwaadwilligheid, allerlei methoden toe waardoor ze zichzelf reden geven geweld te plegen op een ander mens. Het door de psychopaat gepleegde geweld ontstaat daardoor niet feitelijk door iets wat het slachtoffer doet of zegt maar door de wil van de psychopaat hoe dan ook geweld te willen plegen. En dat komt omdat het psychopathische kenmerk 3, het kenmerk waardoor de psychopaat andere mensen overheerst en steeds almacht over anderen wil ervaren, een van de sterkste drijfveren voor zijn getoonde gedrag is.
Het willen winnen van psychopaten is niet vergelijkbaar met iemand die zich traint in hardlopen en het daarna leuk zou vinden eens een hardloopwedstrijd te winnen. Op  psychopathische wijze willen winnen staat gelijk aan het door methodisch vals spel te spelen ten koste van mensenlevens willen winnen en daarbij genieten van de schade en het lijden die het slachtoffer erdoor ondergaat.

De kenmerken van een psychopathische dader, die met actief  wederrechtelijk handelen, stelselmatig en patroonmatig op werkelijkheidsvervalsing gebaseerde dwang en geweld faciliteert en de gevolgen van een slachtoffer dat stelselmatig op werkelijkheidsvervalsing gebaseerde dwang en geweld ondergaat, verschillen wezenlijk.

Het is duidelijk dat de betrokkenen na hun ontsnapping geen gewone gezonde mensen meer zijn. Chronische mishandeling heeft ernstig psychisch en/of fysiek letsel tot gevolg.

Ook is het een in stand gehouden illusie over nog jonge slachtoffers van chronische mishandeling dat zij zich daarna ook tot daders van mishandeling ontwikkelen:  De kans dat overlevenden van kindermishandeling het slachtoffer van anderen worden of zichzelf letsel toebrengen is veel groter dan de kans dat ze anderen tot slachtoffer maken.

Daders van methodisch geweld voeden de zelfmoordgedachten van de slachtoffers door de uitzichtloosheid die het slachtoffer heeft om het ondergane geweld te stoppen. Met een psychopaat is niet te overleggen zijn geweld, dwang en mishandeling te gaan stoppen. Hij faciliteert immers geweld, dwang en mishandeling in een niet eindigbare vorm, geniet daar zelf van en heeft daar voordeel van.  Al wil hij soms best wel een loze belofte daarover uiten, als dat hem op dat moment voordeel biedt.  

Als slachtoffers van methodische mishandeling zelfmoord plegen hebben ook de hulpverlenende instanties om het slachtoffer heen, niet adequaat ingegrepen te zorgen dat het slachtoffer tegen de dader beschermd werd of recht kon krijgen voor de ernstige schade die het slachtoffer was aangedaan.  

Kenmerkend voor methodisch geweld is dat de daders vaak beweren zelf (eerder door een ander of door het slachtoffer) mishandeld te zijn. Dit komt doordat een van de projectiesoorten die deze daders uiten bestaat uit beweringen waarin zij hun eigen handelen als oorzaak voor het uitgelokte verweer van hun slachtoffers weghouden. Ze beschrijven de door hen gefaciliteerde gevolgen van hun eigen handelen, als zou de ander “spontaan” tot geweld richting hen gekomen zijn. Dat is onderdeel van de wijze waarop zij misleiding en geweld plegen.

Omdat het slachtoffer in methodisch oneindig geweld wordt vastgehouden, is onmenselijk te verwachten dat het slachtoffer zich nooit uit noodweer en lijfsbehoud met verbaal of fysiek geweld tegen het methodische geweld van de dader heeft verweert.
De communicatie en het gedrag van de dader bestaat echter uit niets anders dan methodische dagelijkse misleiding, geweld en dwangpleging, gedurende de hele dag op alle betrokkenen rond de dader en het slachtoffer.